NATUURBEKENTENIS

De boom

In 2004 zijn wij van Tilburg naar Empel verhuisd. Naar een huis aan een mooi speelveld, aan de rand van het dorp. De Maas op steenworp afstand. De achtertuin is klein en nagenoeg helemaal bestraat, maar er staat wel een echte boom in. Een pseudo-acacia met mooie lichtgroene ovale blaadjes, met een stammetje van 14 cm doorsnee. Een boom met karakter, een snelle groeier. Europees hardhout, zo’n acacia, geweldig!

Vijf jaar later is de boom huizenhoog. We kunnen lekker vrij van inkijk in de tuin zitten. Elke lente eten de merels en de koolmeesjes van de jonge knopjes in de takken, elk zomer nestelt er een stel duiven in de kroon. Het hele jaar door dwarrelen de blaadjes rond. Een heel groot ecosysteem.
De achterburen hebben te veel schaduw van de boom, we laten in 2012 drie meter uit de top snoeien door een boomrooier met een hoogwerker. Dat hebben we helemaal onder controle zo.

De boom bereikt een hoogte van zo’n 12 meter. De tuin ligt permanent in de schaduw. Het duivenkoppel baltst en vecht met elkaar, en gooit takken naar beneden met behoorlijke doornen er aan. Als de pruimenboom van onze achterburen vrucht draagt, poepen de duiven een donkerpaarse poep waarmee je de schutting zou kunnen beitsen. Wij hebben het er graag voor over, zeggen we tegen elkaar. Af en toe klagen de buren over de blaadjes. De stoeptegels in de brandgang achter de schutting staan gekanteld; opgetild door de wortelknollen van de boom. Ik probeer ze een beetje weg te zagen.

Herfst 2014: de boom gaat er uit. Het idee alleen al lucht op. De boomrooier komt met een mobiele kraan, een houtversnipperaar en 3 man personeel. Ze klimmen de boom in; bevestigen een ketting aan de top; zagen de boom bij de stam af en tillen hem over de schutting de tuin uit. Een zee van licht komt de tuin in. Ik bewaar het dikste stuk van de stam. Leuk voor een tafeltje, zegt de boomrooier. De stam staat als een monument met 14 jaarringen in de gang. Er staan nu 3 leibomen in de tuin bij de schutting. Amberbomen, ze krijgen in de herfst een vuurrood blad heb ik gehoord. Ik zal het door de zon lichtgevende groen, het lommer dat het blad gaf en ook de duiven, missen!

Daniëlle Gras
's-Hertogenbosch, 2015