ARTIKEL

Tuinieren : energieaanwending in harmonie met ruimte en tijd

Louis Le Roy (1924-2012) werd in de jaren zeventig bekend als kunstenaar met een uitgesproken – en uitgeschreven! – visie op de interactie tussen mens en natuur in de stad: “Omdat de mens een natuurlijk wezen is, moet je de natuur in de steden incorporeren.”

Volgens Le Roy zou elke stad één procent van zijn grondgebied moeten reserveren voor zones waar natuurlijke processen ongehinderd door menselijk ingrijpen hun gang zouden mogen gaan.

Tuinieren zag Le Roy als een vorm van gymnastiek in de open lucht, als noodzakelijk tegenwicht voor het feit dat mensen in hun dagelijks bestaan steeds minder lichamelijke arbeid verrichten. Le Roy was echter tegen traditionele tuinarbeid als onkruid wieden, grond omspitten en blad wegharken. Deze handelingen mogen dan een uitlaat zijn voor de menselijke energie, voor het ecosysteem van de tuin betekenen ze juist “een ernstige verstoring van energieverlies”. Voor mensen die hun energie kwijt willen in tuinieren bedacht Le Roy een alternatieve activiteit: het stapelen van stenen in organisch groeiende ‘kathedrale’ structuren, waarbij niet zozeer de uitkomst als wel het proces centraal staat.