CITAAT

De actuele tijdgeest wordt gedomineerd door twee nieuwe geluksbeelden: het hedonisme en het narcisme.

Het hedonisme:
… een reductie van het goede leven tot geluk. Geluk wordt voortaan ingevuld als een zo aangenaam en prettig mogelijk leven. […] Het hele leven moet, van wieg tot het graf, een toestand van permanente gelukzaligheid zijn. Geluk moet onmiddellijk en actief verworven worden in alle contexten van het leven: eten, drinken, slapen, wonen, werken, relaties, seksualiteit, sport, reizen en vrije tijd. Waar je ook gaat of staat: ‘be happy!’. Weg met alle pijn en lijden. […] De Amerikaanse droom, de volledige maakbaarheid van geluk, ontaardt in een ‘nachtmerrie met airconditioning’ (Bruckner).

Het narcisme:
… [deze] vorm van geluk is van meer sociale aard en ligt in de sfeer van erkenning. De beste illustratie daarvan is die van de Idols-cultuur. De bedoeling is om van belang gevonden te worden. Of je iets gedaan hebt dat werkelijk telt, doet er niet toe. […] Je moet […] jouw zogenaamde expertise dusdanig uitventen dat de anderen uit jouw circuit onherroepelijk voor jouw optreden applaudisseren. We vinden deze vorm van narcisme niet alleen bij jongeren, maar in alle segmenten van de samenleving: in de kunst en in de politiek, in de wetenschap en zelfs onder filosofen.

Twee citaten uit het boek Tegen de onverschillighed. Pleidooi voor een betrokken levenskunst, Joep Dohmen. AMBO 2007, pag. 189-199